Mara Đorđević Malagurska: glas bunjevačke kulture

Mara Đorđević Malagurska, istaknuta književnica bunjevačkog porekla, ostavila je neizbrisiv trag u srpskoj književnosti. Njen književni rad, duboko prožet bunjevačkom kulturom, predstavlja dragoceno svedočanstvo o običajima i životu Bunjevaca u prvoj polovini 20. veka.

Bunjevačko nasleđe značajno je uticalo na književno stvaralaštvo Mare Đorđević Malagurske, što se ogledalo u jeziku i temama njenih dela. Pisala je zavičajnu prozu koja se svrstava u realističnu književnost, oslikavajući život Bunjevaca u vreme kada su uživali povoljniji politički položaj u Kraljevini Jugoslaviji nego ranije pod austrougarskom vlašću.

Među njenim najznačajnijim delima izdvaja se knjiga „Bunjevački običaji u slikama“, objavljena 1926. godine. Godinu dana kasnije, osnovala je Bunjevačku prosvetnu maticu, doprinoseći očuvanju bunjevačke kulturne baštine.

Uticaj bunjevačkog nasleđa na stvaralaštvo Mare Đorđević Malagurske

Posebno mesto u opusu Mare Đorđević Malagurske zauzima pripovetka „Vita Đanina“, prvi put objavljena u celosti 1933. godine. Ovo delo, napisano bunjevačkim govorom sa ikavskim izgovorom, privuklo je pažnju kritičara i čitalaca svojom inovativnom temom i narativnim postupkom. Pripovetka oslikava socijalne kontraste u bunjevačkom kraju pred Prvi svetski rat, svrstavajući se u socijalnu književnost.

Mara Đorđević Malagurska nastavila je da stvara i u ratnim godinama. Godine 1941. uredila je knjigu „Bunjevka o Bunjevcima“, a napisala je i dramu „Manda Vojnićeva“, čija je premijera bila planirana za april 1941. godine, ali je odložena zbog bombardovanja Beograda.

Interesovanje za književni rad Mare Đorđević Malagurske nije jenjavalo ni posle Drugog svetskog rata. Njena dela su ponovo objavljivana, svedočeći o trajnoj vrednosti njenog književnog stvaralaštva i značaju bunjevačke kulture u srpskoj književnosti.